Συνέντευξη με αφορμή την παράσταση "Ο Επιθεωρητής" του Νικολάι Γκόγκολ
στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος.
Της Αντιόπης Φραντζή.
Τη Μαρία Ελευθεριάδη (την κόρη της φίλης μου Βίλυς Τζαννέτου και του Σπύρου Τσεκλένη) την ξέρω από
πάντα!!!! Παρακολουθώ τα βήματά της και θαυμάζω το ταλέντο και την επιμονή της στο καλλιτεχνικό πεδίο, χρόνια τώρα:
Ήθελε να γίνει ηθοποιός από πολύ μικρή, ασχολείται με το τραγούδι, γράφει θεατρικά έργα και ποιήματα, δραστηριοποιείται στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, εκφράζεται με πάθος για τα καλλιτεχνικά και ευαίσθητα κοινωνικά ζητήματα. Φέτος δουλεύει στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος στο έργο "Ο Επιθεωρητής" του Νικολάι Γκόγκολ, σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα.
Με την ευκαιρία των διακοπών του Πάσχα, εξασφαλίσαμε την παρακάτω συνέντευξη
- Μαρία μου, πολλοί είμαστε οι συγχωριανοί σου που παρακολουθούμε την πορεία σου ως ηθοποιού, σε έχουμε απολαύσει σε θεατρικές και μουσικές παραστάσεις (η ερμηνεία σου στο Νανούρισμα ένα καλοκαίρι στην αυλή του σχολείου, έχει μείνει σε πολλούς αξέχαστη) διαβάζουμε τα ποιήματά σου, σε ακολουθούμε στα
Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης. Αγαπάμε όλες σου τις καλλιτεχνικές ιδιότητες και εσένα προσωπικά!
- Σας ευχαριστώ όλους θερμά που με ακολουθείτε και με στηρίζετε ως καλλιτέχνη. Κι εγώ σας αγαπώ.
- Πότε κατάλαβες ότι ήθελες να ασχοληθείς με το θέατρο;
Τι ήταν αυτό που σε γοήτευε;
- Από μικρό παιδί ένιωθα την ανάγκη να εκφραστώ μέσω αυτής της τέχνης. Με πήγαιναν οι γονείς μου και έβλεπα θέατρο για παιδιά.
Επίσης, έβλεπα Ελληνικές ταινίες και ξετρελαινόμουν με την ποίηση και τη μαγεία τους!!!
Η ηθοποιία στο θέατρο είναι για μένα απελευθέρωση.
Αισθάνομαι ότι "αναπνέω καλύτερα".
Και είναι παράλληλα για μένα κάτι πολύ δημιουργικό.
Και η απελευθέρωση αυτή με οδηγεί σε μια ψυχική ανάταση.
Ιδίως όταν κάνω κωμωδία. Γι' αυτό την κωμωδία την κυνηγάω πολύ.
Ευχαριστιέμαι τόσο πολύ να κάνω το κοινό να γελάει!!!
- Από πότε δουλεύεις ως ηθοποιός επαγγελματικά στο θέατρο;
- Από το 2012. Ξεκίνησα από το θέατρο για παιδιά.
- Πώς ήταν αυτή η εμπειρία;
Νομίζω το παιδικό θέατρο είναι από τα πιο παρεξηγημένα ζητήματα.
- Το θέατρο συμβάλει στην αγωγή και στην ανάπτυξη του παιδιού μέσω της δράσης, του γέλιου, της μουσικής, του παραμυθιού και των συναισθημάτων που δημιουργούνται.
Το θέατρο ψυχαγωγεί και θεωρώ ότι είναι απαραίτητο στην εποχή μας που κατακλύζεται από το διαδίκτυο. Αγαπώ πολύ τα παιδιά και περνώ θαυμάσια
μαζί τους. Με ενδιαφέρει βαθιά η αγωγή τους.
Έχω μάλιστα παρακολουθήσει και κάποια μαθήματα εξ' αποστάσεως στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και μαγεύτηκα.
Ανοίχτηκε για μένα ένας καινούριος κόσμος. Εάν δεν ήμουν καλλιτέχνης, θα μου άρεσε να ήμουν νηπιαγωγός.
Έχω μάλιστα εργαστεί σε παιδότοπο και έχω κάνει μουσικό, κινητικό και αισθητηριακό παιχνίδι για βρέφη και παιδιά προσχολικής ηλικίας.
Ιδίως με τα βρέφη και τα παιδιά προσχολικής ηλικίας χάνω το νου μου. Θα μου άρεσε πολύ να ασχοληθώ και με το βρεφικό θέατρο. Είμαι πολύ αυστηρός κριτής στις παραστάσεις παιδιών. Θέλω να είναι ένα θέατρο το οποίο
περνάει σωστά μηνύματα, θέλω να είναι κατανοητό, να μην είναι βαρετό, να μην είναι κουραστικό και να γίνεται υψηλή τέχνη.
- Πώς βιώνει μια νεαρή ηθοποιός την προσπάθεια να βρει δουλειά; Πώς είναι αυτό το περιβάλλον των ακροάσεων;
Ακούμε πάρα πολλά.
- Αποφοίτησα από μια ιδιωτική σχολή δραματικής τέχνης της Αθήνας αναγνωρισμένη από το ΥΠΠΟ.
Χρειάστηκε να έχω πολλή υπομονή και επιμονή για να με γνωρίσουν αρκετοί σκηνοθέτες του θεάτρου και να μου δώσουν τις ευκαιρίες που ήθελα.
Δε σου κρύβω ότι κάποια στιγμή αποφάσισα να γράψω κείμενα, να μιλήσω δημόσια και να φωνάξω για τις δυσκολίες που βίωνα ως ηθοποιός. Τον τελευταίο καιρό έχουν δοθεί περισσότερες ευκαιρίες σε ηθοποιούς, σκηνοθέτες και θεατρικούς συγγραφείς να περάσουν από ακρόαση ή διαγωνισμό στα κρατικά θέατρα.
Όμως χρειάζονται κι άλλες μάχες από τους καλλιτέχνες. Κι άλλες αλλαγές. Στην εκπαίδευση κυρίως, αλλά όχι μόνο.
Χρειάζεται να δοθούν κι άλλες ευκαιρίες σε ανθρώπους να παρουσιάσουν σε κρατικές επιτροπές τη δουλειά τους.
Μια τέτοια σπουδαία ευκαιρία ήταν η γενναία και δίκαιη απόφαση του Καλλιτεχνικού μας διευθυντή Αστέριου Πελτέκη να οργανώσει αυτή την πολύ μεγάλη ακρόαση τον Ιούνιο του 2022 στην οποία μέλη της επιτροπής ήταν
13 σκηνοθέτες και συμμετείχαν περίπου 750 ηθοποιοί.
Επειδή ήταν μια αρκετά δύσκολη διαδικασία και χρειάστηκε να δουλέψουν πολλοί άνθρωποι πολύ για αυτή την ακρόαση νιώθω ευγνωμοσύνη για αυτό το
γεγονός.
Για το "δώρο" του Καλλιτεχνικού μας διευθυντή. Και φυσικά νιώθω ευγνωμοσύνη για το "δώρο" του αγαπητού μας σκηνοθέτη Γιάννη Κακλέα να με επιλέξει για τον ρόλο της Μαρίας Αντόνοβνα.
Δε ξέρεις με τι χαρά ανοίγω τα μάτια μου το πρωί όταν έχω παράσταση. Είναι μεγάλη απόλαυση για μένα αυτή η δουλειά. Πολύ μεγάλη χαρά!!!
Το να έρθει αμέσως η αναγνώριση στον επαγγελματικό σου χώρο είναι εξαιρετικά ευχάριστο και ανακουφιστικό.
Αν μοχθήσεις όμως πολύ για να αναγνωριστείς εκτιμάς περισσότερο αυτό το θείο δώρο, το απολαμβάνεις περισσότερο, το αγαπάς περισσότερο, το φροντίζεις και το προστατεύεις. Εάν σου έρθει εύκολα και σε νεαρή ηλικία υπάρχει ο κίνδυνος να μην το εκτιμήσεις σωστά, να χαθεί η ευγνωμοσύνη.
Αυτό το κρυφό σταυροκόπημα κι αυτό το κρυφό "ευχαριστώ Θεέ μου."
- Χαιρόμαστε όλοι πολύ για σένα. Πώς είναι η συνεργασία σου με τον σκηνοθέτη και με τους ηθοποιούς που
παίζετε μαζί;
Εξαιρετική. Ο Γιάννης Κακλέας είναι ένας πολύ ταλαντούχος και γλυκός άνθρωπος, μια καλλιτεχνική ιδιοφυΐα με άφθονο χιούμορ που μας κάνει να γελάμε συνέχεια και να περνάμε θαυμάσια. Τον εκτιμώ πολύ ως άνθρωπο και τον θαυμάζω. Εκτιμώ τον τρόπο που αντιμετωπίζει δύσκολες στιγμές και καταστάσεις που μπορεί να προκύψουν.
Είμαι τυχερή που συνεργάζομαι μαζί του. Μαθαίνω από εκείνον όχι μόνο σε καλλιτεχνικό αλλά και σε προσωπικό επίπεδο.
Οι ηθοποιοί που παίζουμε μαζί είναι πολύ ταλαντούχοι, με καλή ψυχή και ωραία θετική ενέργεια.
Περνώ θαυμάσια μαζί τους. Μαθαίνω φυσικά και από τους ηθοποιούς. Είμαι, επίσης, τυχερή γιατί σε όλη μου την επαγγελματική πορεία ως ηθοποιός είχα συμπαθέστατους και πολύ αξιόλογους συνεργάτες.
- Δεν έτυχε να γνωρίσεις δηλαδή δύσκολους ανθρώπους στο θέατρο;
- Και δύσκολους ανθρώπους γνώρισα και κακούς και εγκληματίες. Ως επαγγελματίας ηθοποιός, όχι. Στο Αρσάκειο, στη σχολή και σε κάποιες συνεργασίες πριν το 2012 στις οποίες συμμετείχα εθελοντικά για να αποκτήσω πείρα, ναι. Έμαθα όμως από τις δυσκολίες.
- Το έργο γράφτηκε το 1836. Είναι επίκαιρο;
- Δυστυχώς, η έλλειψη εντιμότητας, η απληστία, η διαφθορά, η εκμετάλλευση χωρίς κανένα έλεος και η εξαπάτηση είναι καταστάσεις επίκαιρες, ιδίως στην Ελλάδα.
Η απληστία ως προς τα οικονομικά όταν είσαι έντιμος έχει όρια.
Χαλιναγωγείται. Ξοδεύεις μέχρι εκεί που φθάνουν τα δικά σου χρήματα, που έβγαλες με την τίμια εργασία σου.
Και ο κοινωνικός ανταγωνισμός όταν είσαι έντιμος, έχει όρια. Κορδώνεσαι, αν σου είναι τόσο απαραίτητο, μέχρι εκεί που φτάνει η τίμια τσέπη σου. Όταν όμως είσαι ανέντιμος, διεφθαρμένος στην ψυχή, έτοιμος να κατασπαράξεις χωρίς έλεος, έτοιμος να πατήσεις πάνω σε πτώματα, η απληστία και ο κοινωνικός ανταγωνισμός
δεν έχουν όρια ή στην καλύτερη περίπτωση τα όρια είναι πολύ χαλαρά. Ποιος βγαίνει κερδισμένος στο τέλος;
Αυτός που κοιμάται με τη συνείδησή του ήσυχη και με το μέτωπό του καθαρό. Αυτό πιστεύω.
- Πες μας λίγα λόγια για τον ρόλο σου;
- Όλοι οι ρόλοι στο έργο είναι αντιήρωες. Μόνο οι φτωχοί έμποροι που τους κατακλέβουν έχουν στοιχεία ηρωισμού. Η Μαρία Αντόνοβνα είναι ένα πολύ νέο κορίτσι, γύρω στα 16-17, που ζει στις αρχές του 19ου αιώνα σε ένα χωριό στη Ρωσία μέσα στα δάση. Είναι κόρη ενός κλέφτη και διεφθαρμένου έπαρχου. Δεν φαίνεται να γνωρίζει πλήρως τη δράση του πατέρα της και πώς έρχονται τα χρήματα στο σπίτι. Ωστόσο, δε φαίνεται να την ενδιαφέρει και ιδιαίτερα. Αγαπά τον πατέρα της, τον θαυμάζει, θυμώνει με τη μητέρα της, αλλά την αντιγράφει
πίστα.
Έχει αδυναμία στον διευθυντή του ταχυδρομείου. Θέλει να κάνει έναν καλό γάμο και ενθουσιάζεται με την άφιξη του "Επιθεωρητή"
- Έχετε κοινά με την Μαρία Αντόνοβνα;
- Αχ, έχω φανταστεί ότι η Μαρία Αντόνοβνα αγαπά με πάθος τον διευθυντή του ταχυδρομείου, αλλά τρελαίνεται και από πόθο για τον "Επιθεωρητή" ο οποίος φούντωσε όχι μόνο επειδή είναι ένας όμορφος νέος, αλλά και γιατί
πιστεύει ότι είναι Επιθεωρητής και ζει στην Πετρούπολη.
Ε… έχω αγαπήσει και έχω"τρελαθεί" κι εγώ από πάθος για άντρες.
Για άλλους λόγους. Απέκτησα ρωγμές, τραύματα από αγάπες που έγιναν σκόνη και όνειρα που γκρεμίστηκαν σαν παλάτια χτισμένα στην άμμο. Πώς να μην τη νιώσω τη Μαρία Αντόνοβνα.
Πώς να μην την αγαπήσω. Η Μαρία Αντόνοβνα είναι βουτηγμένη μέσα στο όνειρο. Στη ζωή μου κατά καιρούς έχω βουτηχτεί κι εγώ.
- Δεν θα έκανες όμως έναν γάμο για να αναδειχτείς κοινωνικά.
-Όχι. Δεν με νοιάζει τι θα πει ο κόσμος. Μου αρέσει να είμαι ο εαυτός μου.
Όταν είμαστε ο εαυτός μας, στα πλαίσια πάντα που δεν ενοχλούμε τον άλλο, νιώθουμε πιο καλά και είμαστε πιο ελεύθεροι.
Όταν κάποιος ζει στην επαρχία είναι εύκολο να πέσει στην παγίδα του τι θα πει ο κόσμος. Γιατί οι άνθρωποι μεταξύ τους γνωρίζονται. Σε αντίθεση με την μεγαλούπολη.
Δεν ισχυρίζομαι βέβαια ότι αυτό δεν συμβαίνει και στη μεγαλούπολη. Ειδικά όταν είναι κάποιος αρκετά κοινωνικός χρειάζεται δύναμη για να βάλει στην άκρη το τι θα πει ο κόσμος. Αξίζει όμως η προσπάθεια. Βέβαια, όσο περνούν τα χρόνια εξελίσσεται η κοινωνία.
Όσο περνούν τα χρόνια, τόσο περισσότεροι άνθρωποι αφήνουν στην άκρη συνήθειες και θεσμούς που επιβάλει η κοινωνία, αν δεν τους ταιριάζουν, για να είναι ο εαυτός τους.
- Περνάς όμορφα στη Θεσσαλονίκη;
- Α ναι. Πολύ ωραία. Μου αρέσει πολύ ως πόλη.
- Αθήνα ή Θεσσαλονίκη προτιμάς;
- Δύσκολη ερώτηση. Θα ήθελα πάντως να καθίσω κι άλλες χρονιές Θεσσαλονίκη.
- Σε ευχαριστούμε πολύ και σου ευχόμαστε καλές παραστάσεις και μια πολύ ωραία πορεία στο θέατρο.
- Κι εγώ σας ευχαριστώ. Εύχομαι τα καλύτερα για όλους σας.
Comments