Συμμετοχή του Συλλόγου «Θεόφραστος» στη διαβούλευση για τις περιοχές Νatura 2000 δυτικής Λέσβου

Η συμμετοχή του Συλλόγου «Θεόφραστος» στη διαβούλευση για την ειδική περιβαλλοντική μελέτη διαχείρισης των περιοχών Νatura 2000 δυτικής Λέσβου.

Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΤΩΝ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΕΡΕΣΙΩΝ «Ο ΘΕΟΦΡΑΣΤΟΣ» έχοντας ιστορία άνω των 50 ετών, δείχνει πάντα ενδιαφέρον για την περιβαλλοντικά υπεύθυνη ανάπτυξη του ιδιαίτερου τόπου καταγωγής μας, της Ερεσού, και επιθυμούμε να συμβάλλουμε στην παρούσα διαβούλευση σχετικά με την ΕΠΜ σχεδίου διαχείριση των περιοχών Natura 2000 με τις παρακάτω επισημάνσεις. 

Ως προς την Ζώνη Προστασίας της Φύσης ΖΠΦ-21 

Συμφωνούμε απολύτως με την απαγόρευση οιασδήποτε δόμησης με την επισήμανση ότι καλό θα ήταν να οριοθετηθεί η περιοχή του αδόμητου με συντεταγμένες ΕΓΣΑ ώστε να είναι σαφής. Δεδομένου ότι δεν υπάρχει για την Ερεσό Σχέδιο Χωρικής οικιστικής οργάνωσης πόλης (ΣΧΟΟΑΠ), θεωρούμε ότι η μελέτη ορθά προστατεύει την περιοχή αυτή (εκβολές χειμάρρου Χαλάνδρα υγρότοπος Υ411LES028 – Δυτικό Άκρο της παραλίας Ερεσού) καθώς είναι ο κατεξοχήν πόλος έλξης τουρισμού, ακριβώς διότι παραμένει έως σήμερα αδόμητος, ένας τόπος φυσικής ομορφιάς. Μάλιστα, στο ΦΕΚ Δ, 181/16-4-2019 «Έγκριση αναθ/σης του Περιφερειακού Χωροταξ. Πλαισίου της Περιφ. Β.Αιγαίου και Περιβαλλοντική Έγκριση αυτού», στην Ζώνη 3 της Νοτιοδυτικής Λέσβου η Παραλία Ερεσού κατονομάζεται ρητά ως «ιδιαίτερο χαρακτηριστικό», ενός «τοπίου διεθνούς αξίας». 

Ο σύλλογός μας με αίτηση του προς το ΥΠΕΚΑ τον Μάρτιο του 2024, ζήτησε να χαρακτηρισθεί η παραλία Αφεντέλι της Ερεσού, «απάτητη» κατά τον Ν.5092/4 -3-24, Άρθρο 6, παρ.5 με το σκεπτικό ότι ο νόμος, σε περιοχές ΝΑΤURA 2000, τον παλαιό αιγιαλό που συνορεύει με απάτητη παραλία (Ν.5092/4.3.2024, Άρθρο 22, παρ. 1), τον καθιστά ως ΚΟΙΝΟΧΡΗΣΤΟ ΠΡΑΓΜΑ (Αστικός Κώδικας, Άρθρα 966, 967 & 968 με κοινή περιγραφή «ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΚΤΟΣ ΣΥΝΑΛΛΑΓΗΣ – ΚΟΙΝΑ – ΚΟΙΝΟΧΡΗΣΤΑ») και όχι ως εκποιήσιμη ιδιωτική περιουσία του Δημοσίου (ΕΤΑΔ). Η απάντηση που λάβαμε ήταν θετική προς το αίτημά μας καθώς μας είπαν οτι περιλαμβάνεται στην ΚΥΑ (ΦΕΚ Β ‘ 2364) πλην όμως δεν περιλαμβάνονταν στο ΦΕΚ αυτό. Τούτο σημαίνει ότι ο παλαιός αιγιαλός παραμένει στην ιδιοκτησια της ΕΤΑΔ ως ΙΔΙΩΤΙΚΗ περιουσία του Δημοσίου με δικαίωμα παραχώρησής του με πώληση ή ενοικίαση σε επιχειρήσεις με όποια επακόλουθα θα έχει κάτι τέτοιο. Ζητούμε την συνηγορία σας να αναγνωριστεί ως «απάτητη παραλία» ώστε ο συνορεύων με αυτό κηρυγμένος -με το ίδιο ΦΕΚ 36, Δ, 14-2-2012- Παλαιός Αιγιαλός, να πάψει να είναι εκποιήσιμη ιδιωτική περιουσία του Δημοσίου, αλλά να γίνει ΚΟΙΝΟΧΡΗΣΤΟ  ΠΡΑΓΜΑ. Αυτά τα αναφέρουμε και για έναν ακόμη λόγο που αφορά στις επιτρεπόμενες χρήσεις εντός της ΖΠΦ-21, τα αναψυκτήρια και τις επιχειρήσεις διάθεσης ομπρελών και ξαπλωστρών. Επισημαίνουμε ότι επί σειρά ετών δραστηριοποιούνται στην περιοχή αυτή τρεις τέτοιες επιχειρήσεις και θεωρούμε ότι πρέπει να παραμείνουν τόσες, ώστε να μην αλλοιωθεί ο χαρακτήρας της παραλίας. Ζητάμε να το λάβετε υπόψη και να δηλώσετε αυτόν τον αριθμό ως όριο της χρήσης αυτής με αναστρέψιμες κατασκευές έως 50τμ με φυσικά υλικά. 

Ως προς τη ΖΒΔΦΠ-13: 

Α) διαφωνούμε ως προς το μέγεθος που προσδιορίζει η μελέτη για τις πολιτιστικές εγκαταστάσεις (1200τ.μ). Θεωρούμε ότι τέτοιες χρήσεις μπορούν να οριστούν έως 200τ.μ. εκτός εάν οριστεί διαφορετικά από το Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο.

Β) Δεν αναφέρεται καμία εξειδίκευση/ προϋπόθεση όσον αφορά στους θρησκευτικούς χώρους. Καλό θα ήταν να διευκρινισθεί το μέγεθος, π.χ. εξωκλήσι 40τμ .

Γ) Τα αναψυκτήρια που προβλέπονται θα πρέπει να είναι στο μέγεθος καντίνας, δηλ. έως 50 τμ με φυσικά υλικά (ξύλο,πέτρα) .

Δ) Αναφέρονται τουριστικές εγκαταστάσεις έως 150 κλίνες. Θεωρούμε ότι μέχρι να γίνει Μελέτη Φέρουσας Τουριστικής Ικανότητας, δεν πρέπει να γίνει καμία νέα τουριστική εγκατάσταση. Θα πρέπει πρώτα να οριστεί ο βαθμός κορεσμού του τόπου για τη δημιουργία τουριστικών εγκαταστάσεων σε συνάρτηση με τη διαθεσιμότητα των φυσικών πόρων – νερό, αποχέτευση, καλλιέργειες και ντόπιος πληθυσμός-  ώστε να μη γίνει η τουριστική πίεση αφόρητη. 

Ως προς την ζώνη ΖΔΟΕ-27 

• Είναι σημαντικό να εξακολουθήσει η αποκλειστική χρήση του νερού του φράγματος Ερεσού για την άρδευση του κάμπου της Ερεσού ,λόγος για τον οποίο κατασκευάστηκε άλλωστε. Είναι επιτακτική ανάγκη να μεριμνήσει η αρμόδια αρχή για τον καθαρισμό και τη συντήρησή του. 

• Συμφωνούμε με την απαγόρευση εγκατάστασης ανεμογεννητριών στην συγκεκριμένη ζώνη.

• Προτείνουμε να προβλεφθούν Πολιτιστικές εγκαταστάσεις όπως προβλέπει το Π.Δ. 59/2018 για τις ΖΔΟΕ στο ανατολικό τμήμα του κάμπου της Ερεσού, όπου υπάρχουν εκτεταμένοι αρχαιολογικοί χώροι της αρχαίας και βυζαντινής Ερεσού. Κυρίως όμως υπάρχουν αρκετά μεγάλες δημοτικές εκτάσεις («Συκεώνας Σχολειού», «Παναγιάς Λιές») που θα μπορούσαν να φιλοξενήσουν τον «Θεοφράστειο Βοτανικό Κήπο» και σχετική «Βοτανική βιβλιοθήκη».

• O δρόμος από Ερεσό για Σίγρι μέσω Τζιχλιώντας, σωστά παραμένει τοπικής αξίας για την εξυπηρέτηση κτηνοτρόφων και περιπατητών. Πρέπει να αποκλειστεί η μεταροπή του σε δρόμο εμπορικών μεταφορών υπερτοπικής σημασίας. Υπάρχει πάντως ανάγκη κατασκευής γεφυριού με τεχνικό έργο, διότι όσα γεφύρια χτίστηκαν τον 20ό αιώνα(3-4 φορές), όλα παρασύρθηκαν από τον χείμαρρο Τζιχλιώντα.

  
  

Μελέτη/χάραξη αγροτικού οδικού δικτύου και για την ΖΔΟΕ-27 και την ΖΒΔΦΠ-13. 

Το να μην επεκτείνονται ή να μη διαπλατύνονται οι υπάρχοντες δρόμοι χωρίς ποτέ να έχει μελετηθεί το πρόβλημα, μας δημιουργεί έντονο σκεπτικισμό. Οι πραγματικοί δρόμοι που υπάρχουν σήμερα είναι από την αρχαιότητα, με μόνη εξαίρεση τον δρόμο Ερεσού-Σκάλας Ερεσού. Αλλά και αυτός θέλει διαπλάτυνση και αναμόρφωση λόγω των συχνών θανατηφόρων ατυχημάτων. Τις τελευταίες δεκαετίες, όλο και πιο συχνά, τσιμεντοστρώνονται κοίτες χειμάρρων για να γίνουν δρόμοι! Αυτό είναι περιβαλλοντικά απαράδεκτο. Πρέπει να γίνει ένα μελετημένο δίκτυο αγροτικών δρόμων και να ελευθερωθούν οι κοίτες των χειμάρρων. Δεν είναι δυνατόν ΜΟΝΑΧΑ να απαγορεύουμε διάνοιξη νέων αγροτικών δρόμων ή την διαπλάτυνση των παλαιών, διότι μοιραία θα καταλήξουμε να τσιμεντοστρώνουμε χειμάρρους κάτι που ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΟΣ!