Ναυσικά Χαραλαμπίδου, κεντώντας τον τσεβρέ του κειμένου με της ψυχής της τα πολύτιμα.

Γιώργος Χ. Θεοχάρης

Ποιητής, διευθυντής περιοδικού Εμβόλιμον

Ελάχιστοι άνθρωποι της γραφής είχαν την τύχη να επαινεθούν στο ξεκίνημά τους από κάποιον φτασμένο της λογοτεχνίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα εκείνο του Γιάννη Ρίτσου, όταν το 1937, είκοσι οκτάχρονος δέχτηκε τον έπαινο του Παλαμά για το βιβλίο του «Το τραγούδι της αδελφής μου», με ένα τετράστιχο του βάρδου το οποίο έκλεινε με τον στίχο «παραμερίζουμε ποιητή για να περάσεις».

Κάνω αυτή την αναφορά για να επισημάνω ότι ποστάροντας στο facebook την αφίσα για την αποψινή εκδήλωση, σχολίασε μία από τις κορυφαίες συγγραφείς των χρόνων μας, η Ρέα Γαλανάκη «Καλή επιτυχία! Είναι σπουδαίο βιβλίο!». Συνεπώς, σκέφτομαι, η Ναυσικά μας δεν έχει χρείαν άλλων επαίνων, παρά μονάχα έχει υποχρέωση να μη διαψεύσει την Γαλανάκη με τη συγγραφική της πορεία στο μέλλον.

Ας έρθουμε όμως στο βιβλίο .

Η έκδοση κάθε βιβλίου είναι το αποτέλεσμα μιας ερωτικής πράξης που συντελέστηκε ανάμεσα στον δημιουργό και τη γλώσσα στην κλινοπάλη της έμπνευσης.

Η έκδοση κάθε βιβλίου είναι μια γέννα.

Όταν πρόκειται για το πρώτο βιβλίο του δημιουργού η χαρά είναι απροσμέτρητη.

Όταν ο δημιουργός είναι άνθρωπος της συντροφιάς μας η χαρά πολλαπλασιάζεται.

Είμαστε απόψε εδώ για να χαρούμε τα γεννητούρια της δικής μας Ναυσικάς. Μιας γυναίκας που δεν την γνωρίζαμε και δεν μας γνώριζε, που εμφανίστηκε στη συντροφιά μας έξαφνα μιαν ημέρα και μας έγινε απαραίτητη χάρις στην φυσική της ευγένεια, την καλοσύνη, την ευπρέπεια, την πνευματικότητα, την τρυφεράδα, τη γλυκύτητα της μορφής και των τρόπων.

Η Ναυσικά μας, με καταγωγή από την Ερεσό της Λέσβου, γεννήθηκε στην Αθήνα, σπούδασε στο ΕΚΠΑ Γαλλική Γλώσσα και Λογοτεχνία και στο Πανεπιστήμιο της Σαλαμάγκα, στην Ισπανία, ισπανικό πολιτισμός, ως υπότροφος. Εργάστηκε στις Βρυξέλλες ως διερμηνέας και μεταφράστρια, στην έδρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με γλώσσες εργασίας τα ισπανικά, τα γαλλικά και τα αγγλικά.

Το πρώτο της βιβλίο, λοιπόν, έχει τίτλο Γεωγραφία του έρωτα και άλλων αισθημάτων και συντίθεται από δέκα σύντομα κείμενα σφιχτού λόγου και δύο πολύστιχα ποιήματα.

Τα κείμενα αναφέρονται σε δέκα τόπους: τον τόπο του έρωτα, τον τόπο του θανάτου, το τόπο που βρίσκονται τα χωριά Άνω και Κάτω Ευτυχία, τον τόπο της ζήλιας, τον τόπο της προδοσίας, το αρχιπέλαγος της μοναξιάς, τον τόπο του πόθου, τον τόπο του μισογυνισμού, την μεθόριο στον τόπο της ενοχής και τον τόπο της αγάπης.

Τα ποιήματα, που είναι άρτια αφηγηματικά, έχουν ως υποκείμενο ονομαζόμενο την προπατορική Εύα και νοούμενο τον Αδάμ.

Μια χαρτογράφηση των ανθρώπινων αισθημάτων είναι το βιβλίο.

Τα κείμενα του βιβλίου είναι κείμενα πραγματείας γιατί τείνουν να είναι κείμενα επιστημονικού χαρακτήρα που εξετάζουν μελετούν και αναπτύσσουν σε βάθος τα θέματα τα οποία πραγματεύεται η Ναυσικά. Εν προκειμένω, μπορώ να πω, ότι είναι κείμενα πραγματείας χωρίς να τους λείπει η λογοτεχνικότητα, σε τρόπο ώστε να γίνεται απολαυστική η ανάγνωσή τους.

Η γραφή της Ναυσικάς χαρακτηρίζεται από πικρό χιούμορ και λεκτικά παιχνιδίσματα με τις λέξεις και τους χαρακτήρες που τις συνθέτουν. Παραδείγματα:

Μοναξιά και ξεροβόρι πλεξιδώνουν τα ξι τους, κι έτσι το τοπίο συσκοτίζεται.

τα πόδια των λάμδα μπλέκονται και περδικλώνεται η αίσθηση της επανάληψης.

Το αιχμηρό ξι της λέξης απαξία οπλίζει το χέρι του. Η ζαριά ρίχτηκε: για μένα απαξία και γι’ όλους τους άλλους αξία.

Νιώθω τρόμο όταν αναλογίζομαι τις δυο καμπούρες του ξι και τη μυτερή κόγχη της αξίνας τους.

Η Ναυσικά Χαραλαμπίδου αξιοποιώντας την πνευματική της συγκρότηση και την εκφραστική της ευχέρεια έκαμε εμφατική είσοδο στα εκδοτικά πράγματα της νεοελληνικής λογοτεχνίας, με τούτο το βιβλίο που αποτελεί απόσταγμα γνώσης και το διακρίνει πύκνωση λόγου και στόχευση ευθύβολη στα θέματα που πραγματεύεται. Την περιμένουμε στο μέλλον να μας εκπλήξει εξακολουθητικά.